อบเชย สมุนไพกลิ่นหอม

อบเชย หรือ Cinnamomum เป็นสมุนไพรไม้ยืนต้นที่มีกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ ใบมีลักษณะใบเรียวรูปทรงไข่ ปลายใบแหลม ดอกและผลมีขนาดเล็ก

อบเชยมีหลายสายพันธุ์แต่พันธุ์ที่เรารู้จักและนิยมนำมาใช้ประโยชน์นั่นคือ อบเชยไทย อบเชยเทศ อบเชยจีน อบเชยญวน อบเชยชวา เป็นต้น

เรามักจะใช้ประโยชน์จากเปลือกของลำต้นอบเชย โดยการกรีดเปลือกชั้นกลางออกมาหลังจากนั้นก็นำมาผึ่งแดดให้แห้ง เสร็จแล้วก็นำมาใช้เป็นส่วนประกอบของอาหาร ยาหรือนำไปตกแต่งกลิ่นต่างๆ เช่น ขนม สบู่ ยาสีฟัน เครื่องสำอาง เป็นต้น

สรรพคุณหลักๆของอบเชยนั่นคือมีสารต้านอนุมูลอิสระสูงมาก มันจึงถูกจัดให้เป็นสมุนไพรชนิดหนึ่งที่มีความสำคัญในการช่วยรักษาโรคทั้งในสมุนไพรตำหรับไทยและตำหรับจีน ดังตัวอย่างต่อไปนี้

1.ใช้เป็นยาบำรุงตับ ม้าม หัวใจ ไตและ กระเพาะอาหาร เป็นต้น เรื่องจากเป็นสมุนไพรฤทธิ์ร้อน จึงทำให้รายกายและอวัยวะต่างๆ อบอุ่น

2.ช่วยให้ร่างกายสดชื่น ลดอาการมึน เวียนศีรษะ และอ่อนเพลีย เรียกได้ว่าเป็นชาชูกำลังชนิดหนึ่ง

3.รักษาโรคเบาหวาน เพราะมีสารที่ช่วยทำให้ระดับอินซูลินในร่างกายกลับมาอยู่ในเกณฑ์ปกติ นอกจากนี้ยังสามารถย่อยสลายไขมัน รวมทั้งคุมระดับไขมันในเลือด และคอเลสเตอรอลได้ดีอีกด้วย

4.ลดอัตราเสี่ยงการเป็นโรคมะเร็ง

5.ใช้เป็นยารักษาอาการไข้ อาการหวัด อาการไอหอบหืด รวมทั้งช่วยลดอาการคลื่นไส้ได้ดี

6.รักษาอาการผิดปกติภายในช่องท้อง เช่นอาหารไม่ย่อย กรดเกิน ท้องอืด ท้องเสียและ แผลในกระเพาะอาหาร เป็นต้น

7.รักษาโรคทางเดินอาหาร เช่น ลำไส้ทำงานผิดปกติ ท้องเสีย โรคบิด พยาธิ และสามารถใช้เป็นยาระบายอ่อนๆ ได้อีกด้วย

8.ลดอาการปวดประจำเดือนของสตรี นอกจากนี้ยังช่วยขับน้ำคาวปลาและลดการเกิดไข้หลังจากคลอดบุตร

9.ใช้เป็นยาฆ่าเชื้อโดรคต่างๆ และห้ามเลือดจากการบาดเจ็บ

นอกจากสรรพคุณทางยาแล้ว อบเชยยังมีกลิ่นหอมเป็นอย่างมาก ซึ่งเรามักจะคุ้นเคยกลิ่นนี้กันดีในขนมเบเกอร์รี่ หรืออาหารที่ใส่เครื่องเทศเพื่อความหอม หรือใช้ลดกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ได้อีกด้วย

ถึงอย่างไรการใช้อบเชยก็ควรใช้ในปริมาณที่พอเหมาะ เพราะหากรับประทานมาเกินไปอาจส่งผลเสียต่อตับได้ และบุคคลที่ห้ามรับประทานอบเชยคือบุคคลที่ป่วยเป็นโรคตับ ผู้ที่เป็นไข้ตัวร้อน ปัสสาวะเป็นเลือด ปัสสาวะขัด อุจจาระแข็งแห้ง โรคริดสีดวงทวาร เด็กและสตรีมีครรภ์ ห้ามรับประทานเด็ดขาด